Waarom doen woorden pijn?

Dit was één van de vragen op goeievraag.nl die mijn aandacht trok. Als uitleg stond erbij: Bij pesterijen zegt men vaak: "woorden doen geen pijn" of "schelden doet geen zeer, slaan zoveel te meer". Maar die woorden doen vaak WEL pijn, namelijk mentale pijn. Hoe komt het dat woorden mentaal pijn kunnen doen? Hopelijk kan iemand mij hiervan de kern laten zien. Uit de gegeven antwoorden heb ik voor mezelf een aantal interessante standpunten gedestilleerd:

• Mensen zijn van oudsher groepsdieren en van nature zijn we gewend om op elkaar te steunen. Onze overlevingskansen zijn en waren groter als we in groepsverband zijn. Ik denk dat onze hersenen hier nog steeds op ingesteld zijn. Afwijzing kon betekenen geen voedsel meer krijgen en geen liefde/erkenning/steun met in het ergste geval de dood als gevolg.
• Wat mij helpt is om dat wat gezegd wordt compleet te omarmen en het dus helemaal te voelen. EGO (in de zin van 'eigen denkwereld') is ervoor om onszelf te beschermen en het zorgt ervoor dat we gaan rationaliseren op een onszelf verdedigende manier vaak. Ik bedank mijn EGO tegenwoordig en laat de gedachten los, want ze doen mij pijn.
• Er is geen enkele reden om jezelf te verdedigen of om jezelf te verantwoorden tegenover anderen. Niemand bezit de waarheid, wij hebben allemaal onze eigen waarheid. Heeft iemand geen respect voor jouw waarheid, het zij zo. Ik denk wel dat je mag laten weten wat opmerkingen met je gedaan hebben, want een ander kan hier van leren dat het vaak beter is na te denken voordat je wat zegt, en dat het verstandiger is om niet te oordelen voordat je het hele plaatje kent. Of eigenlijk dat het verstandiger is om helemaal niet te oordelen.
• "Jij bent en blijft de enige die zelf keuzes moet maken over je eigen leven, en de gevolgen zullen ook voor jezelf zijn"; dat geldt zowel voor mij als voor hen. Deze gedachte relativeert voor mij de boel. De gedachte dat mensen die gelukkig zijn zich niet op een negatieve manier bezig houden met anderen helpt me ook.
• Ik kan het na enig onderzoek loslaten als blijkt dat het niets over mij zegt, maar alles over de ander. Als het iets in zich heeft wat bij mij hoort, durf ik dat te voelen en te zien. Schaamte hebben over dingen die ik gedaan heb, en die anderen moeilijk vinden om te accepteren heb ik niet meer. Ik accepteer Oorzaak-Gevolg.

Mijn eigen kijk op de zaak: schelden, rot-opmerkingen die gemaakt worden - het zijn woorden die gebruikt worden om degene tegen wie ze gezegd worden, te kwetsen. Maar wanneer je je daarvan bewust bent, kún je dan nog wel gekwetst worden? Tenslotte ben jij zelf degene die bepaalt hoe erg je je iets aantrekt.

Zodra je de woorden die je pijn doen kunt zien als 'woorden die iets zeggen over een negatief gevoel in mezelf', zoals schaamte, onwaardigheid enz., weet je dat er iets is dat je kunt overwinnen. Accepteer dat gevoel als een deel van jezelf. Het is iets van jou, het hoort bij je. Mijn eigen ervaring is dat, wanneer je accepteert dat zoiets nu eenmaal in je zit, het steeds minder belangrijk wordt - en woorden je op dat vlak ook niet meer raken.

Let wel: accepteren is iets totaal anders dan vinden dat iets 'bij je past' of ergens tevreden mee zijn! Evenzogoed als tolereren: dat is meer een kwestie van 'ik ben er niet blij mee, maar kan er niks aan veranderen'; dan voel je je een slachtoffer. Stel bij jezelf vast dat iets 'er is', zonder er een waarde-oordeel aan te verbinden. Je hóeft er niet blij mee te zijn, het is er. Het zij zo.

Acceptatie van je gevoelens leidt tot het accepteren van jezelf als geheel, als mens. Het geeft je de macht om jezelf in de spiegel te bekijken en te zeggen: "Je bent zo slecht nog niet. Ik hou best wel van je, ook al ben je niet volmaakt."
Geen mens of macht in de buitenwereld kan vergeleken worden met de macht die jij in je hebt. Zoek de kracht, de macht binnenin je, want die weet de perfecte weg voor jou.

Ik wens je heel veel momenten van acceptatie, macht en groei toe!

Alexandra