Jaren geleden heb ik een flinke tijd in de bijstand gezeten. Met twee opgroeiende kinders, meer dan genoeg tijd, en te weinig geld om (naar mijn idee) fatsoenlijk van te leven. Kortom: leuk is anders. Elke keer weer 'was de maand langer dan mijn inkomen', draaide ik iedere gulden 2x om voordat ik hem uitgaf, en was iedere keer dolblij wanneer de kinderbijslag binnen was. Pfew, effe lucht!
Dat gevoel van 'effe lucht' duurde echter hooguit een week, helemaal in de zomer. Mijn jongens en ik zijn alle drie in de 1e helft van juli jarig, dus ga maar na. Je wilt je kinderen niet te kort doen, dus moet er een (gecombineerd) feest gegeven worden. Iedereen in het nieuw, cadeautjes enz. enz. Het geld vliegt je portemonnee uit.
Maar weet je wat nou zo gek was? Geld of niet, eten was er altijd. Net als kleding. Of een fatsoenlijke woning. Vrienden, om mee te spelen en te delen.
Nou ben ik iemand die heel veel houdt van mooie dingen. Schoonheid, in allerlei vormen. Niet dat ik nou zo gek ben op musea of kunst (wat men tegenwoordig 'kunst' noemt, is aan mij meestal niet besteed), maar ik vind een heleboel dingen mooi. Dat kan variëren van een paar schoenen, tot een blauwe hemel, een boek, en alles wat daartussen zit. Kies maar uit.
Het is natuurlijk mogelijk om een paar schoenen of een boek aan te schaffen, maar die blauwe hemel - dat geeft problemen. En als je weinig te verteren hebt, dan wordt het allemaal sowieso een stuk lastiger. Daarom heb ik mezelf aangewend om schoonheid te zoeken in dingen die niets kosten. Het enige dat voor mij telt, is het gevoel dat iets me geeft. En mooie dingen (mensen ook!) maken me nou eenmaal blij.
Wat me altijd verbaasde, is dat als je je ergens voor openstelt - zoals ik dat deed door te besluiten schoonheid te zien - het er opeens lijkt te zijn. Overal om je heen, en juist op de plekken die je niet zou verwachten.
Wat ik me nu nog herinner, en dan heb ik het over een moment van zéker 15 jaar geleden, is dat ik naar huis fietste, omhoog keek, en me verbaasde over dat 'rode-kool-veld'.
???
De hemel was bezaaid met schapenwolkjes, net plukken watten die tegen elkaar aangedrukt leken te zijn, maar door de laagstaande zon leken ze wel paars-rood. Ik zie het nóg voor me! Of die keer dat ik een plas op straat zag, achtergebleven na weer eens een regenbui, waar een oliefilm op lag. Heb je er wel eens bij stilgestaan hoeveel kleuren daar in zitten? Letterlijk alle kleuren van de regenboog.
En dan die keer dat ik met mijn jongens op een brug liep. Ik keek naar het water, en zag een paar meerkoeten. Eerder al had ik ze geleerd om vogels te herkennen, maar jongens blijven nu eenmaal jongens, en wat zíj belangrijk vinden, is niet altijd hetzelfde als wat jíj belangrijk vindt. Op mijn vraag: "Weten jullie wat voor vogels dat zijn?" antwoordde Paul dan ook met een opgetogen gezicht: "Ja, dat zijn koevoeten!"
Dat snoetje: schoonheid, in zijn puurste vorm...
Nu we al jaren geen geldgebrek meer hebben, probeer ik nog steeds de schoonheid om me heen te zien. Zo is het bijvoorbeeld de laatste dagen heerlijk weer geweest en staat alles weer in bloei. De bomen hier langs de straten zijn wit van de bloesem, onze appelboom staat te pronken met takken vol schoonheid - dat belooft een flinke oogst te worden!
Onze poes heeft vanmiddag twee kittens gekregen - twee wondertjes van schoonheid...
Er is zoveel te zien. Doe je ogen open en KIJK!
Alexandra
zaterdag 30 april 2011
woensdag 27 april 2011
Geluk is een keuze
Vandaag had ik opeens een moment van openbaring. Ik was zó ontspannen, dat ik van mezelf stond te kijken! En dan bedoel ik niet alleen lichamelijk, maar vooral geestelijk.
Nu zul je denken, 'maar da's toch niks bijzonders?' Dat is het wèl wanneer je, zoals ik dus, jarenlang hebt doorgebracht als zenuwenlijder-van-het-zuiverste-water.
Van het minste of geringste werd ik al hypernerveus, kon letterlijk over de rooie gaan om niets, had last van hyperventilatie wanneer de directeur van het bedrijf waar ik werkte maar in mijn richting kéék, en had het gevoel alsof ik al het ongeluk en alle pech van de wereld op mijn schouders torste. Ik leefde bij de dag, soms zelfs van uur tot uur, omdat ik bang was vooruit te kijken - 'want er komt uiteraard wel weer iets tussen'. Ik hoopte wel, maar verwachtte niet dat het ooit beter zou worden.
Dat werd gelukkig al een stuk minder toen ik mijn man ontmoette, en duidelijk werd dat ik niet meer overal alleen voor stond. De wetenschap dat hij me accepteerde zoals ik was, scheelde ook al een boel.
Ik bleef echter last houden van depressieve buien.
Al die tijd was ik ervan overtuigd dat het leven dat ik leidde, te wijten was aan de beslissingen die ik had gemaakt. Zo'n houding van 'je hebt je bedje gespreid, slaap er nu ook maar in'; 'eigen schuld, dikke bult' en meer van dat soort fraaie gezegden. Ik wist dan ook dat ikzelf verantwoordelijk was voor hoe mijn leven eruitzag.
MAAR: waar ik niet bij stil stond, was dat ik iedere dag weer opnieuw de keuze had om de zaken te veranderen!
Want geloof het of niet, als je je kijk op de dingen verandert, veranderen de situaties met je mee!
Daar ben ik dan, 12 jaar en 2 kinderen verder, eindelijk achter. Niet echt snugger, hè, om er zo lang over te doen?!
Toch ben ik niet verdrietig/spijtig om die tijd, want het is geen verloren tijd. Ik had het blijkbaar nodig om die jaren door te maken zoals ik heb gedaan, om nu tot dit punt in mijn leven te komen.
In de eerdere artikelen op dit blog heb ik het onder andere gehad over bepalen wat je wilt en gelukkig zijn, overvloed en dankbaar zijn.
Je kiest ervoor om je dankbaarheid te uiten, en dat kan eigenlijk alleen maar als je dankbaar bènt. Gelukkig zijn is echter ook een keuze!
Jazeker, je KIEST ERVOOR om gelukkig te zijn!!!
Een dag of tien geleden ben ik viavia terechtgekomen bij een prachtige (nederlandstalige) site over geluk - je gelukkig voelen, gelukkig zijn, hoe je meer geluk in je leven kunt brengen en zo meer. Hier is-ie: http://www.sochicken.nl/
Nou ben ik iemand die vaak 'vraagt' om ergens zeker van te zijn. En met 'vraagt' bedoel ik even een onderonsje met mijn innerlijke stem, mijn intuïtie. En die vertelde me luid en duidelijk dat dit iets was voor mij.
Ik kon een gratis eBook getiteld 'Geluk in een eierdop' downloaden, en dat heb ik gedaan. Het is een leuk, makkelijk te lezen ding dat simpele, uiterst praktische tips geeft over hoe je meer geluk in je leven kunt realiseren. Ik kan het iedereen aanraden!
Even terug naar mijn uitgangspunt. Ik was dus zó ontspannen, dat ik ervan stond te kijken. Ik maakte me geen zorgen dat ik te weinig geld op zak had om boodschappen te doen, dat ik dat leuke shirtje gewoon had gekocht zonder me er eerst druk om te maken dat ik dan waarschijnlijk iets anders zou moeten laten, dat ik me eigenlijk zou moeten insmeren met zonnebrandmiddel (ik zat in de volle zon in de tuin, en dat met een gevoelige huid), dat ik eigenlijk met een bloedvaart de huiskamer moest opruimen omdat de pianostemmer zou komen, en zo nog een tiental andere zaken.
Ik maakte me nergens druk om. Ik genoot alleen maar van de zon op mijn gezicht en de beker koffie in mijn hand, zonder muizenissen in mijn hoofd, en voelde me goed.
Mijn keuze, gedurende die 10 minuten, was er alleen maar ZIJN.
Ik wens je vele van deze momenten van openbaring toe.
Alexandra
Nu zul je denken, 'maar da's toch niks bijzonders?' Dat is het wèl wanneer je, zoals ik dus, jarenlang hebt doorgebracht als zenuwenlijder-van-het-zuiverste-water.
Van het minste of geringste werd ik al hypernerveus, kon letterlijk over de rooie gaan om niets, had last van hyperventilatie wanneer de directeur van het bedrijf waar ik werkte maar in mijn richting kéék, en had het gevoel alsof ik al het ongeluk en alle pech van de wereld op mijn schouders torste. Ik leefde bij de dag, soms zelfs van uur tot uur, omdat ik bang was vooruit te kijken - 'want er komt uiteraard wel weer iets tussen'. Ik hoopte wel, maar verwachtte niet dat het ooit beter zou worden.
Dat werd gelukkig al een stuk minder toen ik mijn man ontmoette, en duidelijk werd dat ik niet meer overal alleen voor stond. De wetenschap dat hij me accepteerde zoals ik was, scheelde ook al een boel.
Ik bleef echter last houden van depressieve buien.
Al die tijd was ik ervan overtuigd dat het leven dat ik leidde, te wijten was aan de beslissingen die ik had gemaakt. Zo'n houding van 'je hebt je bedje gespreid, slaap er nu ook maar in'; 'eigen schuld, dikke bult' en meer van dat soort fraaie gezegden. Ik wist dan ook dat ikzelf verantwoordelijk was voor hoe mijn leven eruitzag.
MAAR: waar ik niet bij stil stond, was dat ik iedere dag weer opnieuw de keuze had om de zaken te veranderen!
Want geloof het of niet, als je je kijk op de dingen verandert, veranderen de situaties met je mee!
Daar ben ik dan, 12 jaar en 2 kinderen verder, eindelijk achter. Niet echt snugger, hè, om er zo lang over te doen?!
Toch ben ik niet verdrietig/spijtig om die tijd, want het is geen verloren tijd. Ik had het blijkbaar nodig om die jaren door te maken zoals ik heb gedaan, om nu tot dit punt in mijn leven te komen.
In de eerdere artikelen op dit blog heb ik het onder andere gehad over bepalen wat je wilt en gelukkig zijn, overvloed en dankbaar zijn.
Je kiest ervoor om je dankbaarheid te uiten, en dat kan eigenlijk alleen maar als je dankbaar bènt. Gelukkig zijn is echter ook een keuze!
Jazeker, je KIEST ERVOOR om gelukkig te zijn!!!
Een dag of tien geleden ben ik viavia terechtgekomen bij een prachtige (nederlandstalige) site over geluk - je gelukkig voelen, gelukkig zijn, hoe je meer geluk in je leven kunt brengen en zo meer. Hier is-ie: http://www.sochicken.nl/
Nou ben ik iemand die vaak 'vraagt' om ergens zeker van te zijn. En met 'vraagt' bedoel ik even een onderonsje met mijn innerlijke stem, mijn intuïtie. En die vertelde me luid en duidelijk dat dit iets was voor mij.
Ik kon een gratis eBook getiteld 'Geluk in een eierdop' downloaden, en dat heb ik gedaan. Het is een leuk, makkelijk te lezen ding dat simpele, uiterst praktische tips geeft over hoe je meer geluk in je leven kunt realiseren. Ik kan het iedereen aanraden!
Even terug naar mijn uitgangspunt. Ik was dus zó ontspannen, dat ik ervan stond te kijken. Ik maakte me geen zorgen dat ik te weinig geld op zak had om boodschappen te doen, dat ik dat leuke shirtje gewoon had gekocht zonder me er eerst druk om te maken dat ik dan waarschijnlijk iets anders zou moeten laten, dat ik me eigenlijk zou moeten insmeren met zonnebrandmiddel (ik zat in de volle zon in de tuin, en dat met een gevoelige huid), dat ik eigenlijk met een bloedvaart de huiskamer moest opruimen omdat de pianostemmer zou komen, en zo nog een tiental andere zaken.
Ik maakte me nergens druk om. Ik genoot alleen maar van de zon op mijn gezicht en de beker koffie in mijn hand, zonder muizenissen in mijn hoofd, en voelde me goed.
Mijn keuze, gedurende die 10 minuten, was er alleen maar ZIJN.
Ik wens je vele van deze momenten van openbaring toe.
Alexandra
dinsdag 26 april 2011
Schaarste? Of overvloed?
Weet je wat overvloed is? Dat overal meer dan voldoende van is.
En schaarste? Inderdaad, precies het tegenovergestelde.
De doorsnee-Nederlander heeft het niet slecht. Rijk in de zin van materiële zaken is misschien anders, maar men komt doorgaans niets tekort. Er is een overvloed aan artikelen en diensten, al dan niet noodzakelijk, die indien gewenst, aangeschaft of gebruikt kunnen worden. Misschien niet onmiddellijk (financieel gezien), maar toch - het kán allemaal.
Kun je me dan uitleggen waarom er zoveel mensen hier in het Westen leven met het idee, dat ze van alles 'niet genoeg' of zelfs 'te weinig' hebben? Of waarom wij Nederlanders altijd maar roepen dat we 'op de kleintjes moeten letten', zuinig moeten zijn, moeten zorgen voor 'een appeltje voor de dorst', enz.enz.?
Volgens mij is het antwoord: leven vanuit een armoede-bewustzijn.
Ik hoor je denken: wat is dát nou weer?!
Ga bij jezelf eens na hoe je bent opgevoed. Wat hebben je ouders je meegegeven in je (vroege) jeugd? Was het zoiets als 'altijd netjes je bord leegeten - het is zonde om goed eten weg te gooien'? Of als je met je moeder boodschappen ging doen, zei ze dan dingen als 'nee, niet die, die is te duur - neem deze maar'? Kreeg je de afleggertjes van je broer of zus te dragen, en was het een feest als je met je verjaardag of kerstmis nieuwe kleding kreeg, helemaal speciaal voor jou alleen? Wat denk je van het gezegde 'als je voor een dubbeltje geboren bent, wordt je nooit een kwartje'?
Als je - zoals ik - ouders had die de oorlog en de hongerwinter hebben meegemaakt en altijd hard gewerkt hebben, dan is dat allemaal uitstekend te begrijpen. Let wel, ik zeg begrijpen, niet goedkeuren.
Hoezo? Daar is toch niets mis mee?
Nee, mis is er niets - behalve dan dat we het bewustzijnspatroon van onze ouders aan het kopiëren zijn, en daardoor vaak ook hun omstandigheden.
Nu even wat anders.
Loop eens naar een willekeurige kast in je huis en trek die open. Je maakt mij niet wijs dat die kast leeg is, of het nou een kledingkast, een keukenkastje of een meterkast is. Er ligt/staat altijd wel íets in, al is het slechts een stoffer-en-blik. De meeste kasten zijn ruim voorzien van inhoud. Iedereen kent wel het beeld van 'je trekt een kastdeur open, en de inhoud valt over je heen' (tienerkamers hebben daar nog wel eens last van...).
Laat de inhoud van je kast eens op je inwerken. Schaarste? Of overvloed?
Ikzelf had het vorige week. Ik liep naar de voorraadkast, omdat ik trek had in 'iets'. Geen idee wat, maar 'iets'. Ik trok de deur open, en stond daar - te kijken naar een massief volgebouwde wand met van alles en nog wat.
Voorraad. Etenswaar. Keus te over. Ik zou er bijna zèlf een winkeltje van kunnen beginnen! En dat terwijl ik al jaren (en ik overdrijf echt niet) het gevoel had dat er niet genoeg in huis was!
Wat was ik aan het doen? Het patroon van mijn ouders aan het kopiëren. Hamsteren, want er mocht eens wat gebeuren. Alle reclames aflopen, twee vriezers vol met etenswaar laden, groot inkopen 'want het is nu voordelig', en ga zo maar door.
En verder altijd een gevoel hebben van 'ieder dubbeltje 2x omdraaien voor het uit te geven'. Kortom: een armoede-bewustzijn.
Hoe krom kun je denken? Hoe ONrealistisch?
Geloof me, ik deed de deur van de voorraadkast dicht, en schaamde me.
Diep.
Toen ik weer een beetje tot mezelf was gekomen, ben ik een lijstje gaan maken van alle dingen waar ik dankbaar voor ben. En als eerste stond daar: ... de overvloed waarin ik leef.
Als je nooit iets tekort komt, nergens gebrek aan hebt, je gezond bent, een dak boven je hoofd hebt en kleding aan je lichaam, wat zeur je dan eigenlijk?!
Wees blij met en dankbaar voor hetgeen je hebt, tastbaar of niet. Wat denk je van de liefde in je gezin, binnen je familie, je vrienden en kennissen?
Je leeft hier in overvloed; ZIE die nu ook!
En wees er dankbaar voor.
Alexandra
En schaarste? Inderdaad, precies het tegenovergestelde.
De doorsnee-Nederlander heeft het niet slecht. Rijk in de zin van materiële zaken is misschien anders, maar men komt doorgaans niets tekort. Er is een overvloed aan artikelen en diensten, al dan niet noodzakelijk, die indien gewenst, aangeschaft of gebruikt kunnen worden. Misschien niet onmiddellijk (financieel gezien), maar toch - het kán allemaal.
Kun je me dan uitleggen waarom er zoveel mensen hier in het Westen leven met het idee, dat ze van alles 'niet genoeg' of zelfs 'te weinig' hebben? Of waarom wij Nederlanders altijd maar roepen dat we 'op de kleintjes moeten letten', zuinig moeten zijn, moeten zorgen voor 'een appeltje voor de dorst', enz.enz.?
Volgens mij is het antwoord: leven vanuit een armoede-bewustzijn.
Ik hoor je denken: wat is dát nou weer?!
Ga bij jezelf eens na hoe je bent opgevoed. Wat hebben je ouders je meegegeven in je (vroege) jeugd? Was het zoiets als 'altijd netjes je bord leegeten - het is zonde om goed eten weg te gooien'? Of als je met je moeder boodschappen ging doen, zei ze dan dingen als 'nee, niet die, die is te duur - neem deze maar'? Kreeg je de afleggertjes van je broer of zus te dragen, en was het een feest als je met je verjaardag of kerstmis nieuwe kleding kreeg, helemaal speciaal voor jou alleen? Wat denk je van het gezegde 'als je voor een dubbeltje geboren bent, wordt je nooit een kwartje'?
Als je - zoals ik - ouders had die de oorlog en de hongerwinter hebben meegemaakt en altijd hard gewerkt hebben, dan is dat allemaal uitstekend te begrijpen. Let wel, ik zeg begrijpen, niet goedkeuren.
Hoezo? Daar is toch niets mis mee?
Nee, mis is er niets - behalve dan dat we het bewustzijnspatroon van onze ouders aan het kopiëren zijn, en daardoor vaak ook hun omstandigheden.
Nu even wat anders.
Loop eens naar een willekeurige kast in je huis en trek die open. Je maakt mij niet wijs dat die kast leeg is, of het nou een kledingkast, een keukenkastje of een meterkast is. Er ligt/staat altijd wel íets in, al is het slechts een stoffer-en-blik. De meeste kasten zijn ruim voorzien van inhoud. Iedereen kent wel het beeld van 'je trekt een kastdeur open, en de inhoud valt over je heen' (tienerkamers hebben daar nog wel eens last van...).
Laat de inhoud van je kast eens op je inwerken. Schaarste? Of overvloed?
Ikzelf had het vorige week. Ik liep naar de voorraadkast, omdat ik trek had in 'iets'. Geen idee wat, maar 'iets'. Ik trok de deur open, en stond daar - te kijken naar een massief volgebouwde wand met van alles en nog wat.
Voorraad. Etenswaar. Keus te over. Ik zou er bijna zèlf een winkeltje van kunnen beginnen! En dat terwijl ik al jaren (en ik overdrijf echt niet) het gevoel had dat er niet genoeg in huis was!
Wat was ik aan het doen? Het patroon van mijn ouders aan het kopiëren. Hamsteren, want er mocht eens wat gebeuren. Alle reclames aflopen, twee vriezers vol met etenswaar laden, groot inkopen 'want het is nu voordelig', en ga zo maar door.
En verder altijd een gevoel hebben van 'ieder dubbeltje 2x omdraaien voor het uit te geven'. Kortom: een armoede-bewustzijn.
Hoe krom kun je denken? Hoe ONrealistisch?
Geloof me, ik deed de deur van de voorraadkast dicht, en schaamde me.
Diep.
Toen ik weer een beetje tot mezelf was gekomen, ben ik een lijstje gaan maken van alle dingen waar ik dankbaar voor ben. En als eerste stond daar: ... de overvloed waarin ik leef.
Als je nooit iets tekort komt, nergens gebrek aan hebt, je gezond bent, een dak boven je hoofd hebt en kleding aan je lichaam, wat zeur je dan eigenlijk?!
Wees blij met en dankbaar voor hetgeen je hebt, tastbaar of niet. Wat denk je van de liefde in je gezin, binnen je familie, je vrienden en kennissen?
Je leeft hier in overvloed; ZIE die nu ook!
En wees er dankbaar voor.
Alexandra
zondag 24 april 2011
Uitgesteld geluk bestaat niet
Stel je de volgende situatie eens voor.
Je gaat op vakantie, hebt genoeg tijd en geld (heerlijk, zo'n dagdroom!). Je gaat met de auto naar ... laten we het punt B noemen. Er leiden twee wegen naar punt B, dus moet je kiezen. Je kunt kiezen uit een korte, maar lastige weg en langere weg met veel natuurschoon.
Wat ikzelf zou kiezen, is jullie waarschijnlijk wel duidelijk: de langere weg.
Waarom? Het GEVOEL.
Ik kies ervoor me lekker en ontspannen te voelen vanaf het vertrek, en onderweg te genieten van waar ik langs kom en de voorpret van de bestemming. Liever dat, dan dat ik me eerst door een stress-gevoel heen moet werken om me pas te kunnen ontspannen en lekker te gaan voelen op mijn bestemming.
Laat hier je gedachten eens over gaan. Jezelf eerst een hoop stress opleggen en, pas als je dat overwonnen hebt, jezelf 'belonen' met een poos bijkomen, in de hoop je daarna lekker te voelen en je te kunnen ontspannen. Stress laat je tenslotte niet zo een-twee-drie los, dat suddert nog een poosje door. Sterker nog: je bent nu op vakantie en dus 'verplicht' je lekker te voelen. Vreemd dat dat gevoel van ontspanning ongrijpbaar lijkt te zijn...
Wat je in feite doet, is je (gevoel van) geluk uitstellen. Waarom?
Wáárom moet je eerst van alles, om dan pas iets te mogen? Uitgesteld geluk bestaat niet.
Ik herhaal het nog eens: UITGESTELD GELUK BESTAAT NIET!!!
Da's net zoiets als 'Morgen zal ik...' - morgen komt nooit. Er is/gebeurt altijd wel wat waardoor je jezelf iets leuks/positiefs niet gunt.
Je creëert hiermee echter een probleem, namelijk dat je verleert om je gelukkig te voelen. Je voelt uiteindelijk alleen nog maar 'ik moet eerst...', en niet meer 'ik mag nu...'. Je staat jezelf niet toe om blij en gelukkig te zijn!
Snak je naar wat meer geluk en positiviteit in je leven? Probeer dan dit eens:
Zet een kookwekker of de timer van je mobiel op 5 minuten. Ga dan in een luie stoel of op de bank zitten, doe je ogen dicht en denk aan iets dat je leuk vindt, iemand die je lief is, of iets anders dat je blij maakt.
Plaats jezelf dan in de situatie die je voor ogen hebt, en droom een beetje weg. Probeer het hele gebeuren een zo gelukkig mogelijk gevoel mee te geven.
Als de wekker/timer afloopt, zul je je rustiger en blijer voelen dan eerst.
Het is een hele simpele manier om wat meer kleur in je leven te brengen, en het leert je om positieve gevoelens te accepteren. Die zijn er tenslotte niet alleen voor anderen! GUN JEZELF minstens 1x per dag zo'n ontspannen 'tripje naar het geluk', en sta jezelf toe om je goed te voelen!
Alexandra
Je gaat op vakantie, hebt genoeg tijd en geld (heerlijk, zo'n dagdroom!). Je gaat met de auto naar ... laten we het punt B noemen. Er leiden twee wegen naar punt B, dus moet je kiezen. Je kunt kiezen uit een korte, maar lastige weg en langere weg met veel natuurschoon.
Wat ikzelf zou kiezen, is jullie waarschijnlijk wel duidelijk: de langere weg.
Waarom? Het GEVOEL.
Ik kies ervoor me lekker en ontspannen te voelen vanaf het vertrek, en onderweg te genieten van waar ik langs kom en de voorpret van de bestemming. Liever dat, dan dat ik me eerst door een stress-gevoel heen moet werken om me pas te kunnen ontspannen en lekker te gaan voelen op mijn bestemming.
Laat hier je gedachten eens over gaan. Jezelf eerst een hoop stress opleggen en, pas als je dat overwonnen hebt, jezelf 'belonen' met een poos bijkomen, in de hoop je daarna lekker te voelen en je te kunnen ontspannen. Stress laat je tenslotte niet zo een-twee-drie los, dat suddert nog een poosje door. Sterker nog: je bent nu op vakantie en dus 'verplicht' je lekker te voelen. Vreemd dat dat gevoel van ontspanning ongrijpbaar lijkt te zijn...
Wat je in feite doet, is je (gevoel van) geluk uitstellen. Waarom?
Wáárom moet je eerst van alles, om dan pas iets te mogen? Uitgesteld geluk bestaat niet.
Ik herhaal het nog eens: UITGESTELD GELUK BESTAAT NIET!!!
Da's net zoiets als 'Morgen zal ik...' - morgen komt nooit. Er is/gebeurt altijd wel wat waardoor je jezelf iets leuks/positiefs niet gunt.
Je creëert hiermee echter een probleem, namelijk dat je verleert om je gelukkig te voelen. Je voelt uiteindelijk alleen nog maar 'ik moet eerst...', en niet meer 'ik mag nu...'. Je staat jezelf niet toe om blij en gelukkig te zijn!
Snak je naar wat meer geluk en positiviteit in je leven? Probeer dan dit eens:
Zet een kookwekker of de timer van je mobiel op 5 minuten. Ga dan in een luie stoel of op de bank zitten, doe je ogen dicht en denk aan iets dat je leuk vindt, iemand die je lief is, of iets anders dat je blij maakt.
Plaats jezelf dan in de situatie die je voor ogen hebt, en droom een beetje weg. Probeer het hele gebeuren een zo gelukkig mogelijk gevoel mee te geven.
Als de wekker/timer afloopt, zul je je rustiger en blijer voelen dan eerst.
Het is een hele simpele manier om wat meer kleur in je leven te brengen, en het leert je om positieve gevoelens te accepteren. Die zijn er tenslotte niet alleen voor anderen! GUN JEZELF minstens 1x per dag zo'n ontspannen 'tripje naar het geluk', en sta jezelf toe om je goed te voelen!
Alexandra
Wat willen we nou eigenlijk?
Tja, daar zit je dan. Goeie vraag. Wat wil ik eigenlijk?
Al jaren was me duidelijk wat ik niet wilde, maar wat ik nou wèl wilde... in ieder geval niet nog meer van hetzelfde.
Die sleur, het geleefd worden, het 'heilige moeten'... Vooral het idee dat je overal alleen voor staat, waar of niet. Je wordt al moe bij de gedachte!
Daar tegenover staat het 'iets doen wat je leuk vindt'. Ga maar na: je voelt je lekkerder in je vel, je bent lekker bezig, kortom: je krijgt er energie van.
Als je dit zo leest, zou je dus denken: Nou, dan ga je toch doen wat je leuk vindt!... Was het maar zo simpel... Wie zorgt er dan voor de centen?... Zucht...
Maar als ik je nou vertel dat het inderdaad zo simpel kan zijn?
Jaren geleden had een grote uitzendorganisatie de slogan Geef mij een baan die bij me past, en ik hoef nooit meer te werken.
Laat dat eens even op je inwerken.
Geef mij een baan die bij me past, en ik hoef nooit meer te werken.
Als je kijkt naar de gevoelens die schuilgaan achter deze woorden, begrijp je de psychologische waarde hiervan.
Een baan die bij me past - voelt positief: het klinkt leuk, ik kan doen wat ik leuk vind, ik kan een stukje van mezelf 'kwijt' in deze baan.
Werken - heeft eigenlijk een negatieve lading; het 'heilige moeten' komt hier weer om de hoek kijken, want je moet tenslotte geld verdienen om van te leven.
Ik hoef nooit meer te werken - hoera! Weer een positief gevoel.
Dus, wanneer je deze elementen samenvoegt tot bovenstaande zin, is wat er in feite gezegd wordt: Geef me werk dat bij me past en ik zal me altijd lekker voelen met wat ik doe, een beetje alsof ik met een hobby bezig ben.
Maar klopt dat eigenlijk wel?
Pak een vel papier en een pen, en zet een streep in het midden, van boven naar beneden.
Ga eens na bij jezelf of je dat wat je doet om je salaris mee te verdienen, nou eigenlijk echt leuk vindt. Stel jezelf een aantal vragen, zoals: Past die baan wel echt bij me? Of: past die baan nog steeds bij me? Vind ik wat ik doe nog steeds leuk, of doe ik het bij gebrek aan beter? Als ik kon, zou ik dan iets anders gaan doen? Hoe voelt het 's morgens voordat ik de deur uitga?
Schrijf de antwoorden op, links van de streep.
Stel jezelf dan nu de vraag: waar word ik blij van? Wat maakt mij gelukkig?
Denk bijvoorbeeld aan je hobby's, vakantie's, blije herinneringen enz. Vergeet niet om ook de mensen waar je om geeft te noemen.
Schrijf de antwoorden op, rechts van de streep.
Bekijk nu beide lijstjes eens goed, en dan niet alleen met je hoofd, maar ook met je hart. WAAR ligt je hart, je positieve gevoel?
Als je hart in je baan/werk ligt, ben je een gezegend mens. Houen zo!
De meesten van ons zullen echter moeten toegeven dat ons hart eerder aan de rechterkant ligt. Wat nu?
Hou me ten goede, ik zal de laatste zijn die je vertelt dat je dan maar je baan moet opgeven om datgene te gaan doen wat je leuk vindt.
Wat ik echter wel wil bereiken met dit artikel, is dat je eens bij jezelf nagaat waar je nou gelukkig van wordt, wat je blij maakt.
Want wat we nou eigenlijk willen is: GELUKKIG ZIJN.
Om wat meer kleur, geur en positiviteit in je leven (terug) te brengen, kun je beginnen met jezelf eens wat vaker een moment met iets van de rechterkant van je lijstje te gunnen. Ja, inderdaad, GUNNEN. Vaak gaan we voorbij aan wat we in feite nodig hebben om goed te functioneren, en dat is een beetje verwend worden. Dat gevoel van gelukkig zijn. Je zult zien dat je meer energie krijgt, dat een heleboel dingen je makkelijker afgaan, dat je minder aan negatieve zaken tilt. Je richt je meer op het positieve, dat wat je blij maakt.
Er zijn van die gouden momenten, waarin opeens alles je duidelijk is, dat je zeker weet dat je op de juiste plaats, op de juiste tijd, en met de juiste mensen samen bent. Dat letterlijk alles op zijn plaats valt.
Wanneer je zo'n moment beleeft, voel je je absoluut gelukkig, en weet je opeens wat je moet doen om verder te gaan. Om datgene te bereiken wat je eigenlijk echt wilt: GELUKKIG ZIJN.
Alexandra
Al jaren was me duidelijk wat ik niet wilde, maar wat ik nou wèl wilde... in ieder geval niet nog meer van hetzelfde.
Die sleur, het geleefd worden, het 'heilige moeten'... Vooral het idee dat je overal alleen voor staat, waar of niet. Je wordt al moe bij de gedachte!
Daar tegenover staat het 'iets doen wat je leuk vindt'. Ga maar na: je voelt je lekkerder in je vel, je bent lekker bezig, kortom: je krijgt er energie van.
Als je dit zo leest, zou je dus denken: Nou, dan ga je toch doen wat je leuk vindt!... Was het maar zo simpel... Wie zorgt er dan voor de centen?... Zucht...
Maar als ik je nou vertel dat het inderdaad zo simpel kan zijn?
Jaren geleden had een grote uitzendorganisatie de slogan Geef mij een baan die bij me past, en ik hoef nooit meer te werken.
Laat dat eens even op je inwerken.
Geef mij een baan die bij me past, en ik hoef nooit meer te werken.
Als je kijkt naar de gevoelens die schuilgaan achter deze woorden, begrijp je de psychologische waarde hiervan.
Een baan die bij me past - voelt positief: het klinkt leuk, ik kan doen wat ik leuk vind, ik kan een stukje van mezelf 'kwijt' in deze baan.
Werken - heeft eigenlijk een negatieve lading; het 'heilige moeten' komt hier weer om de hoek kijken, want je moet tenslotte geld verdienen om van te leven.
Ik hoef nooit meer te werken - hoera! Weer een positief gevoel.
Dus, wanneer je deze elementen samenvoegt tot bovenstaande zin, is wat er in feite gezegd wordt: Geef me werk dat bij me past en ik zal me altijd lekker voelen met wat ik doe, een beetje alsof ik met een hobby bezig ben.
Maar klopt dat eigenlijk wel?
Pak een vel papier en een pen, en zet een streep in het midden, van boven naar beneden.
Ga eens na bij jezelf of je dat wat je doet om je salaris mee te verdienen, nou eigenlijk echt leuk vindt. Stel jezelf een aantal vragen, zoals: Past die baan wel echt bij me? Of: past die baan nog steeds bij me? Vind ik wat ik doe nog steeds leuk, of doe ik het bij gebrek aan beter? Als ik kon, zou ik dan iets anders gaan doen? Hoe voelt het 's morgens voordat ik de deur uitga?
Schrijf de antwoorden op, links van de streep.
Stel jezelf dan nu de vraag: waar word ik blij van? Wat maakt mij gelukkig?
Denk bijvoorbeeld aan je hobby's, vakantie's, blije herinneringen enz. Vergeet niet om ook de mensen waar je om geeft te noemen.
Schrijf de antwoorden op, rechts van de streep.
Bekijk nu beide lijstjes eens goed, en dan niet alleen met je hoofd, maar ook met je hart. WAAR ligt je hart, je positieve gevoel?
Als je hart in je baan/werk ligt, ben je een gezegend mens. Houen zo!
De meesten van ons zullen echter moeten toegeven dat ons hart eerder aan de rechterkant ligt. Wat nu?
Hou me ten goede, ik zal de laatste zijn die je vertelt dat je dan maar je baan moet opgeven om datgene te gaan doen wat je leuk vindt.
Wat ik echter wel wil bereiken met dit artikel, is dat je eens bij jezelf nagaat waar je nou gelukkig van wordt, wat je blij maakt.
Want wat we nou eigenlijk willen is: GELUKKIG ZIJN.
Om wat meer kleur, geur en positiviteit in je leven (terug) te brengen, kun je beginnen met jezelf eens wat vaker een moment met iets van de rechterkant van je lijstje te gunnen. Ja, inderdaad, GUNNEN. Vaak gaan we voorbij aan wat we in feite nodig hebben om goed te functioneren, en dat is een beetje verwend worden. Dat gevoel van gelukkig zijn. Je zult zien dat je meer energie krijgt, dat een heleboel dingen je makkelijker afgaan, dat je minder aan negatieve zaken tilt. Je richt je meer op het positieve, dat wat je blij maakt.
Er zijn van die gouden momenten, waarin opeens alles je duidelijk is, dat je zeker weet dat je op de juiste plaats, op de juiste tijd, en met de juiste mensen samen bent. Dat letterlijk alles op zijn plaats valt.
Wanneer je zo'n moment beleeft, voel je je absoluut gelukkig, en weet je opeens wat je moet doen om verder te gaan. Om datgene te bereiken wat je eigenlijk echt wilt: GELUKKIG ZIJN.
Alexandra
Abonneren op:
Posts (Atom)