Succes

Weet je waar ik dol op ben? Kleine succesjes. Van die kleine dingetjes die je afmaakt, zoals even de spoelbak of het fornuis poetsen. De was ophangen. Kleine, alledaagse dingen.
Het geeft je zo'n lekker gevoel, wanneer zo'n mini-taakje af is. Kun je daarna zonder je schuldig te voelen van je kop koffie genieten. Niet meer in je achterhoofd hebben 'ja, maar ik moet dat-of-dat nog doen'. Nee, die andere klus is voor straks.

Een poos terug kwam ik ergens in een blaadje een artikel tegen over 'speed cleaning'. Wel zo'n 5 bladzijden, verluchtigd met foto's van (mooie, jonge) dames die in een hip jurkje met een schortje voor en rubberhandschoenen aan met een stofdoek of vatenkwast liepen te zwaaien. Het artikel paste in een eierdop, de foto's vond ik nogal onwaarschijnlijk overkomen. Jammer, want er werden wel goeie tips gegeven.

Voorbeeldje: wanneer je je keuken wilt schoonmaken, hak dan de hele taak in hapklare brokken. Bedoeld wordt dat je dan zoveel minuten uittrekt voor bijvoorbeeld de koelkast uitmesten en soppen, zoveel minuten voor het inwendig schrobben van de oven of magnetron, zoveel minuten voor het schoonmaken van de afzuigkap, enzovoort. Dan zet je de deeltaken in een logische volgorde, pakt een kookwekker en gaat aan de slag met taakje nummer 1. Is dat klaar, even een paar minuten uitblazen, dan de wekker op het aantal minuten van taakje 2 en hup, aan de slag.

Het is de bedoeling dat je jezelf loopt op te jutten om vooral maar binnen de gestelde tijd de deeltaak af te hebben. Leuk geprobeerd. Zodra ik lekker bezig ben, gaat de telefoon, loopt er een kind te huilen om een pleister, gaat de bel... Dan heb je zoiets van 'het mag zeker niet...'

Daarom heb ik besloten om het anders te doen. Zelfde principe, maar aangepast aan mij en mijn situatie. Vanmorgen, net nadat ik de wekker een mep had gegeven, nam ik me voor om er een mooie, succesvolle dag van te maken. Het is druilerig weer, maar ik maak er een mooie, succesvolle dag van. Dat bleef ik mezelf de hele tijd volhouden, ook toen ik de kinderen tegen achten moest wakkermaken om naar school te gaan - en dat terwijl ze doorgaans eerder op zijn dan ik...
En niet te geloven: ze waren nog op tijd op school ook. Compleet met jassen-tassen-schoenen-drinken-gymspullen-enz. Succes!
Een kleintje, maar het voelt zo lekker. Motiverend om door te gaan. Dus ik aan de slag met de was. Hapklare brokken, en telkens een klein dingetje gedaan. Jippie, het werkt!

Al jaren heb ik een aversie tegen huishoudelijk werk. Een noodzakelijk kwaad in mijn ogen. Maar ook hier geldt weer: het is maar net hoe je er tegenaan kijkt. Wanneer je het ziet als een rijstebrijberg waar niet doorheen te eten valt, dan wordt het gevoel alleen maar erger en komt er nooit wat van. Maar wanneer je die berg verdeelt in molshopen, dan kun je daar opeens wèl overheen stappen. En al zijn het er een heleboel, ze zijn niet hoog genoeg meer om angst of aversie op te roepen. En het mooiste is nog, dat je daarna om je heen kijkt en lachend tegen jezelf kunt zeggen: Wat een druiloor ben ik al die tijd geweest! Is dat nou alles?!
Succes zit in kleine dingen en het volbrengen van kleine taken. Maar ook hier geldt weer: vele kleintjes maken een grote.

Het gevoel dat een klein succesje je geeft, smaakt naar meer. En hoe meer je ervan proeft, des te meer je ervan wilt hebben. Dus ga je door met jezelf succesjes bezorgen, en voordat je het weet zijn het dingen geworden waar je je hand niet meer voor omdraait en je vrijwel automatisch overgaat op grotere, ambitieuze dingen. Tenslotte went alles, ook succes.

Ik wens je veel succesjes toe, van klein tot groot!

Alexandra